Vječito pitanje: Premier liga ili La liga?

Takozvane Lige petice se godinama u nazad po kvaliteti, snazi i finansijama debelo odvajaju od svih ostalih liga širom Starog kontinenta. Njih čine Premier liga, La liga, Ligue 1, Bundesliga, kao i Seria A, ali se dvije odvajaju od svih ostalih, a to su bez ikakve dvojbe engleska i španska liga.

S tim u vezi se s razlogom postavlja pitanje koja je bolja i kvalitetnija liga od pomenutih. Mnogi stručnjaci, treneri, igrači, ali i navijači su podijeljeni po ovom pitanju, jer svako ima valjane argumente zašto je jedan šampionat bolji od drugog. Svoj stav po ovom pitanju iznio je i Jose Mourinho, jedan od rijetkih trenera koji su u karijeri osvajali obje ove lige:

"Bio sam u Španiji i iskren da budem nisam uživao. Suvereno sam osvojio titulu sa 100 bodova i 121 postignutim golom u šampionskoj sezoni 2011./2012. vodeći Real Madrid. Tokom te sezone smo odigrali svega 3 ili 4 meča u kojim smo se propisno namučili, dok je ostatak bio dosta lak", izjavio je The Special one koji je još dodao:
"U Premier ligi ne možeš sebi prijuštiti luksuz odmaranja najvažnih igrača. U Španiji i Italiji to možeš raditi, ali recimo u Engleskoj sam odmarao igrače protiv Bradforda i izgubio sam, to je jednostavno engleski fudbal".

Mi smo pokušali da ih uporedimo i pokušamo odgovoriti na ovo pitanje, pa krenimo redom:

Atmosfera na stadionima

Specifične vremenske prilike u Engleskoj i gotovo uvijek ispunjeni stadione čine neke utakmice Premier Lige mnogo zanimljivijim nego što bi trebali biti na papiru. Real Madrid, Barcelona i Atletico se po posjećenosti donekle mogu mjeriti sa najboljim klubovima Premiershipa, ali kada uporedimo i one nešto slabije timove, onda tu nema dvojbe.

Englezi su u tom segmentu neprikosnoveni u odnosu na Špance, a tome svjedoči poređenje iz prošle sezone između, recimo,  Newcastlea sa 51.992 i Valencije sa 38 694 navijača u prosjeku na utakmici. Treba uzeti u obzir i to da su stadioni na Pirinejima nešto većeg kapaciteta u odnosu na engleske, gdje se ipak više vodi računa o samoj sigurnosti navijača i organizaciji samog događaja.

Jedino na Otoku možete vidjeti bake i djedove sa svojim unucima kako posmatraju utakmicu i to svega dva do tri metra od terena, što je nezamislivo bilo gdje drugo. To je posljedica strogog zakona o zabrani svakog vida huliganizma, koji je u Engleskoj na snazi nakon tragedije u Hillsboroughu 15. aprila 1989. godine, kada je na meču polufinala FA kupa između Liverpoola i Nottingham Foresta život izgubilo 96 navijača Redsa.

Nakon te nezapamćene tragedije uvedene su drastične kazne za izazivače nereda na stadionima, ali je uslijedila i modernizacija samih borilišta kako se velike tragedije u budućnosti ne bi dešavale.

Jedino su navijači Crystal Palacea koliko-toliko zadržali tu navijačku kulturu koja nije strana na našim prostorima, a na njihovim utakmicama nerijetko se mogu čuti bubnjevi popraćeni glasnim navijanjem domaćih pristalica.

Razlika u konkurenciji

Valencija predvođena sjajnom generacijom Aimar, Marchena, Albelda i drugi je prva prošla kroz cilj španske La lige u sezoni 2003./2004. Od tada, narednih 16 sezona Real Madrid i Barcelona su se non stop smjenjivale kada je u pitanju ime šampiona, izuzev Atletica koji je bio prvak 2014. godine.

U Engleskoj je došta šarolikiji spisak osvajača lige. Proteklu deceniju su pored londonskog Chelsea ponajviše obilježili klubovi iz Manchestera, a čitav fudbalski i sportski svijet je u sezoni 2015./2016. zadivio maleni Leicester, koji je te godine senazionalno stigao do naslova prvaka u konkurenciji neuporedivo bogatijih ekipa. To je isto kao da u Španiji pehar podigne, recimo, Real Sociedad, što je priznaćete gotovo nemoguće.

Uspjesi u evropskim takmičenjima

Ekipa Real Madrida je prošle sezone po treći put zaredom osvojila pehar Lige prvaka, pobjedom  u Kijevu nad Liverpoolom rezultatom 3:1. Uspjeh je to koji će malo koja ekipa ikada nadmašiti, a Sevilla je napravila istu stvar u 2016. godine osvojivši tri uzastopna naslova prvaka Lige Evrope. Dominaciju Andalužana je godinu poslije prekinuo Manchester United koji je u finalnom dvoboju bio bolji od Ajaxa.

U posljednih 10 godina jedini engleski tim koji je osvojio Ligu prvaka bio je Chelsea u čuvenom finalu 2012. godine kada su Plavci nakon boljeg izvođenja jedanaesteraca bili bolji od Bayerna i to na Allianz Areni, dok su Španci za taj period to učinili čak sedam puta.

Što se tiče drugog po jačini UEFA-inog takmičenja Lige Evrope, španske ekipe su tu u 6 navrata osvajale naslov, a Englezi svega dva puta: Chelsea 2013. i pomenuti Manchester United 2017. godine čime su koliko toliko izvukli neuspješne sezone te godine.

Da li je uzrok tome zgusnut raspored koji imaju timovi na Otoku ili nešto treće to je posebno pitanje. Statistika je neumoljiva u činjenici da su Španci neuporedivo bolji u evropskim takmičenjima u posljednje vrijeme.

Zgusnut raspored

Često se može pročitati kak raspored lige radi protiv engleskih klubova, što se odrazi uspjehom u Evropi o kojem smo već pričali. To smo najbolje mogli primjetiti tokom božićnih i novogodišnjih praznika kada Englezi igraju u ubrzanom ritmu svaka dva ili tri dana.

Činjenica je da su daleko više zatrpani obvezama od klubova iz drugih liga. Mala razlika koja u prosjeku prevagne na stranu Engleza proizlazi iz činjenice da imaju jedan kup više u odnosu na sve druge nacionalne šampionate pa tako i španski.

Treba imati na umu kako najbolji timovi prvih nekoliko rundi protiv niželigaša igraju s drugim i(li) trećim postavama. Neki klubovi u Engleskoj se služe i uslovno rečeno "prljavim poslovima", odnosno namjernim ispadanjem iz Liga kupa ili FA kupa, kako bi se skoncentrisale na Premiership ili na takmičenja u Evropi.

UEFA Koeficjent

Španski klubovi su možda uspješnji u Ligi prvaka i Ligi Evrope nego ekipe iz Premier lige, ali pogled na koeficijente pokazuje da su ipak Englezi u prednosti po ovom pitanju.

Arsenal, koji nikada nije osvojio Ligu prvaka, u slučaju da se naredne sezone plasira u najelitnije klupsko takmičenje u Evropi, nalazio bi se u prvom jakosnom šeširu zahvaljujući rezultatima iz prošlih sezona, odnosno konstantom igranju ovog takmičenja gdje su Topnici uglavnom prolazili grupu.

Sve je to doprinijelo visokom koeficjentu kojim se mogu pohvaliti timovi na Otoku, a ukoliko Španci ovo žele promjeniti, Realu i Barci bi se trebali priključiti i ostali timovi. Očigledno je da uspjesi Seville i Atletica nisu dovoljni da se ovo stanje promjeni, barem ne za sada.